تأثیر آموزش بر دانش و عملکرد پرستاران در پیشگیری و مهار زخم بستر

زمینه و هدف: گروه پرستاری مسؤول مراقبت مستقیم و مداوم در پیشگیری و درمان زخم بستر هستند. برای رسیدن به مراقبتی با کیفیت مطلوب، باید دانش و عملکرد پرستاران بر اساس بهترین شواهد علمی باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تأثیر آموزش بر دانش و عملکرد پرستاران در پیشگیری و مهار زخم بستر انجام شد.   روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی، تمام پرستاران و بیماران بخش های داخلی، مغز و اعصاب، ارتوپدی و icu بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود مورد ارزیابی قرار گرفتند. مداخله شامل دو جلسه آموزش دو ساعته در زمینه پیشگیری و درمان زخم بستر بود. اطلاعات مربوط به دانش پرستاران در دو مرحله قبل و یک ماه پس از آموزش با استفاده از پرسشنامه (اطلاعات فردی و پرسشنامه برگرفته شده از راهنمای agency health care and policy research ) و اطلاعات مربوط به روند بهبودی زخم (با مقیاس pressure ulcer scale for healing ) جمع آوری و با استفاده از نرم افزار spss (ویرایش 14) و آزمون های ویلکاکسون، تی زوجی، من ویتنی، تی مستقل و کروسکال والیس تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها: بیشتر واحدهای پژوهش (74%) مؤنث و (77%) کارشناس پرستاری بودند. نمره پس از آموزش در تمام پرستاران در هر دو حیطه پیشگیری و درمان، افزایش معنی داری داشت. آموزش در نمونه های بالای 40 سال و سابقه کار بیشتر از 10 سال تأثیر چندانی نشان نداد و تفاوت معنی داری در نمرات کسب شده مشاهده نشد؛ بروز زخم بستر در دوره قبل از آموزش به پرستاران 45/4% بود و پس از آموزش مراقبت استاندارد به 08/3% کاهش یافت (001/0 p< ).   نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، آگاهی پرستاران در محدوده کمتر از متوسط در زمینه مراقبت راهبردی (استراتژیک) از زخم بستر می باشد. تدوین محتوا و آموزش راهبردی به منظور پیشگیری و درمان زخم بستر در دانشکده های پرستاری پیشنهاد می شود.